آیا مسئولان ورزشی می دانند کشورهایی مثل کنیا ، جاماییکا ، کره شمالی ، اتیوپی ، کوبا ، بلاروس ، گرجستان ، زیمباوه ، تونس ، ترینداد و توبا گو و اکوادور بالاتر از ایران قرار دارند!
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 ، حضور ایران در المپیک با فراز و نشیب فراوانی همراه بوده است ، اما همواره روند رو به رشد و صعودی داشته است. در دو دوره المپیک سالهای 1980 و 1984 را به دلایل سیاسی تحریم کرده بودیم
هرچند در رتبه ی ایران این روند صعودی دیده نمی شود ، اما در تعداد مدالها می توان دید که هر دوره نسبت به دور قبل پیشرفت داشته ایم و اگر این دوره کمتر از 6 مدال بگیریم –که دیگر غیر ممکن خواهد بود، چون یک مدال داریم و دو ورزشکار باقی مانده- نسبت به دوره های قبل ، سقوط کرده ایم!
اما تفاوت این دوره با دوره های قبل ، به جز تعداد کم مدالها تا این لحظه ، تعداد فراوان ورزشکاران ایرانی نسبت به دوره های قبل است. یادمان باشد در دوره هایی که در اروپا برگزار نمی شود ، کشورهای اروپایی با افت شدید کیفیت مدالها رو به رو می شوند و رتبه کشورهای آسیایی صعود می کند. نکته دیگر این که مثلا در المپیک 2000 یکی از مسئولان ورزش ایران ادعا کرده بود که اگر رشته های مربوط به زنان را حذف می کردیم ، جز 10 کشور برتر دنیا و البته دومین کشور آسیایی می شدیم ، اما طی چند سال اخیر زنان مجوز حضور در رشته هایی چون تکواندو و تیر اندازی و اسب سواری و حتی دو و میدانی را گرفته اند و این ادعا برای مسئولین فعلی ، محلی از اعراب ندارد.
ناداوری و حذف ناجوانمردانه عباس جدیدی (1996)ساعی (2000) وحیدری (2004) آسیب دیدگی قهرمانان حین مسابقات که برای شاهین نصرنیا (2000) و علیرضا دبیر (2004) اتفاق افتاد و بالاخره قرعه رویارویی با ورزشکار رژیم اشغالگر قدس ، که برای آرش میر اسماعیلی اتفاق افتاد ، حوادث تلخی بود که در دوره های گذشته باعث افت تعداد و کیفیت مدالهای ایرانی شده بود که این دوره (اگر از انصراف رضا زاده که بیست روز قبل از مسابقات یود صرف نظر کنیم ) با چنین اتفاقاتی روبه رو نبوده ایم.
فقط می ماند کوله باری از ادعا هایی که آزار دهنده می باشند. ادعاهایی مثل کسب مدال بیشتر از تمامی بیست سال گذشته ، مثل ادعای قویترین تیم تاریخ المپیک و قولهای فراوانی که تمام مردم را امیدوار کرده بود.
آیا مسئولان ورزشی می دانند در حال حاضر مصر ، مراکش ، رژیم اشغالگر قدس ، توگو و تاجیکستان و حتی افغانستان هم رده ایران هستند و کشورهایی مثل کنیا ، جاماییکا ، کره شمالی ، اتیوپی ، کوبا ، بلاروس ، گرجستان ، زیمباوه ، تونس ، ترینداد و توبا گو و اکوادور بالاتر از ایران قرار دارند!
متاسفانه ظاهرا مسئولان از قبل ، به شکست ایرانیان واقف بوده اند و از این رو از همان روز اول با شعارهای دهان پرکنی مثل "کسب سهمیه هم یک افتخار است" پا به برنامه های تلویزیونی- رسانه ای ، می گذاشتند .
باید دو روز دیگر هم صبر کرد، صبر می کنیم ! باید دو روز دیگر هم دعا کرد، دعا می کنیم ! اما نمی توان ساکت نشست. مردمی که یک پیروزی ورزشی ، چنین خوشحالشان می کند و جشن و پایکوبی را به منازلشان می برد ، نباید نا امید می ماندند.
آقای علی آبادی ، یادتان باشد تنها مراد محمدی نماد ورزش ما نیست ، همه پنجاه و پنج ورزشکار نماد ایرانند و تا امروز بیشترشان ، خسته مان کرده اند!
